Εrrata An Examined life George Steiner, Μετάφραση Σεραφείμ Βελέντζας, Scripta Αθήνα 2005, σελ. 304(14*21) μαλακό εξώφυλλο Σειρά Πολιτισμική Θεωρία /Κριτική, Εξαντλημένο, Εξαιρετική Κατάσταση
Σ’ αυτό το σπινθηροβόλο και γλαφυρό βιβλίο ο Τζορτζ Στάινερ, σε τόνο απροσδόκητα προσωπικό, επιλέγει επεισόδια από τη ζωή του συνδέοντάς τα με τις βασικές ιδέες και τα θέματα που διαπερνούν τη σκέψη του και τα γραφτά του, χωρίς να τα απομονώνει ποτέ από το ταραγμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο μες στο οποίο εξελίχτηκαν. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
THE PUPPET AND THE DWARF – THE PERVERSE CORE OF CHRISTIANITY Zizek Slavoj ,Ζίζεκ Σλάβοϊ Μετάφραση Κώστας Περεζους Αθήνα 2005, σελ. 260 (14*21) Μαλακό Εξώφυλλο, Εξαντλημένο, ΑΡΙΣΤΗ Κατάσταση
Τον έχουν αποκαλέσει «ακαδημαϊκό ροκ σταρ» και «κακό παιδί της θεωρίας» όμως η γραφή του Σλάβοϊ Ζίζεκ συνδυάζει εντυπωσιακή ευρυμάθεια με συχνές αναφορές στην μαζική κουλτούρα. Στο βιβλίο του “Η μαριονέτα και ο νάνος” επιχειρεί μια διεξοδική ανάγνωση του σημερινού θρησκευτικού αστερισμού από την οπτική γωνία της λακανικής ψυχανάλυσης. Έρχεται κριτικά αντιμέτωπος και με τις δύο κυρίαρχες εκδοχές της σημερινής πνευματικότητας – τον γνωστικισμό της Νέας Εποχής [New Age] και τον αποδομητικό λεβινάσιο Ιουδαϊσμό – και προσπαθεί να αποκαταστήσει τον «υλιστικό» πυρήνα του Χριστιανισμού. Ο τρόπος που προσεγγίζει τον Χριστιανισμό είναι απροκάλυπτα πολιτικός, διακρίνει δε στην παύλεια κοινότητα των πιστών την πρώτη εκδοχή μιας επαναστατικής συλλογικότητας. Εφόσον στις μέρες μας ακόμη και προασπιστές του Διαφωτισμού, όπως ο Γιούργκεν Χάμπερμας, αποδέχονται ότι χρειάζεται κάποιο θρησκευτικό όραμα προκειμένου να θεμελιώσουμε την ηθική και πολιτική μας στάση σε μια «μετεγκόσμια» εποχή, το βιβλίο αυτό – υιοθετώντας μια στάση που είναι καθαρά υλιστική, αλλά, ταυτόχρονα, υπόχρεη στον πυρήνα της χριστιανικής κληρονομιάς – είναι βέβαιο ότι θα συζητηθεί.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗ ΔΥΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η «ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Η ΛΟΞΟΔΡΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. . . ΚΑΙ ΠΙΣΩ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
ΑΦΑΙΡΕΣΗ, ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Violence Six sideways Reflections, Zizek Slavoj, Scripta 2010, Μετάφραση Νεκτάριος Καλαιτζής, σελ.289 (14*21)Μαλακό Εξώφυλλο, Άριστη κατάσταση
Αντλώντας τόσο από την υψηλή όσο και από τη λαϊκή κουλτούρα, από τον Καντ και τον Λακάν, από ανέκδοτα και από τον σύγχρονο κινηματογράφο, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, ο επιφανής ακαδημαϊκός που αναδείχθηκε σε ίνδαλμα της σύγχρονης φιλοσοφίας, πραγματεύεται τη βία η οποία ενυπάρχει στην παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, τον φονταμενταλισμό και τη γλώσσα, σε ένα έργο που θα επιβεβαιώσει τη φήμη του ως ενός από τους πιο καταρτισμένους και ρηξικέλευθους διανοητές της εποχής μας.
Οι ταραχές στα παρισινά προάστια το φθινόπωρο του 2005 αλλά και η εξέγερση της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008 έφεραν εκ νέου και με ανησυχαστικό τρόπο στη σκηνή του δημόσιου λόγου το ίχνος μιας καθαρής, ανιδεολογικής, κυριολεκτικά ανόητης βίας. Εξεγερσιακά συμβάντα που δεν διεκδικούσαν τίποτε άλλο παρά μόνο την “αξίωση για αναγνώριση” των υποκειμένων τους. Μια βία που δεν στρεφόταν τελικά ενάντια στη συστημική βαρβαρότητα, αλλά σ’ αυτή την ίδια τη θέση των υποκειμένων της. Μια αυτοκτονική διάσταση που ανέλυσε ο Lacan στο “στάδιο του καθρέφτη”, όταν η βία επιστρέφει στο καταγωγικό της υποκείμενο. Μια πράξη μη νοήματος, που εγγράφεται, σύμφωνα με τον Badiou, σ’ αυτή την ανοησία του Καπιταλισμού, στην α-κοσμία του κόσμου του, στο πένθιμο ίχνος της αφηρημένης του διασποράς.
Για τον Zizek το ίχνος της βίας εντοπίζεται στον “φόβο τού Πλησίον”, στην ετερότητα του αλλά και σ’ αυτή την ανησυχαστική του εγγύτητα. Είναι από τη μια η βία του υποκειμένου αλλά και αυτή η βία της ίδιας της γλώσσας, του εκφερόμενου νοήματός της, όπως επίσης και η συστημική βία, αυτή η βία της κανονικότητας του πραγματικού. Ενα τρισυπόστατο ίχνος που αντιστέκεται στην αφήγησή του, στην αποκαλυπτικότητα των σημείων του, σ’ αυτή την αντικειμενοποίηση της αλήθειας του. Ο παραληρηματικός χαρακτήρας του βίαιου φαινομένου είναι αυτός που συσκοτίζει και την αφήγησή του. Η ειλικρίνεια της αφήγησης μιας τραυματικής εμπειρίας είναι, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Zizek, αυτή “η ίδια η αντικειμενική της ανακρίβεια, η σύγχυσή της, η έλλειψη της συνοχής της”. Γι αυτό και ο τρόπος που ο Zizek επιλέγει να μιλήσει για τη βία είναι ο τρόπος της ποίησης, αυτή η αφηρημένη ματιά που δεν παραδίδεται στην επιτακτικότητα της εμπειρίας της, αλλά δεν ενδίδει στην απροσδιοριστία της. Μια γλώσσα που αίρει το αντικείμενο από το χωροχρονικό του πλαίσιο, χωρίς παρ’ όλα αυτά να το αφυδατώνει. Ακόμη και όταν αυτό το βίαιο ίχνος απαιτεί επιτακτικά από εμάς την εγρήγορσή μας, αυτό το επείγον είναι για τον Zizek μια ψευδεπίγραφη ευαισθησία, ένα επείγον που αφαιρεί από το υποκείμενο τον ορίζοντα της σκέψης του, την ήσυχη προοπτική του αναστοχασμού του. (ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΡΤΙΝΟΣ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 26-11-2011)
Νόαμ Τσόμσκυ, Μετάφραση Αθηνά Δημητριάδου, Αθήνα 2001, σελ. 320 (14*21) Μαλακό Εξώφυλλο Εξαντλημένο, Άριστη Κατάσταση
Γράφοντας για τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς ο Νόαμ Τσόμσκι θέτει ορισμένα καίρια ερωτήματα για τον Νέο Ανθρωπισμό: τι ακριβώς τον καθοδηγεί; Το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον ή τα συμφέροντα των μεγάλων; Η προσφυγή στη βία έγινε όντως εν ονόματι των αρχών και των αξιών; Ή μήπως γίναμε, για μια φορά ακόμη, μάρτυρες επιλογών ιδιοτελών αλλά και τόσο οικείων; Με τη βαθιά γνώση της ιστορίας -και με διεισδυτική επιχειρηματολογία ως προς τη συνάφεια της με τη «νέα εποχή»- ο Τσόμσκι καταρρίπτει έναν προς έναν τους ρητορικούς ισχυρισμούς πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της μάχονται για έναν κόσμο, όπου οι υπεύθυνοι για τις εθνικές εκκαθαρίσεις δεν θα έχουν πια πού να κρυφτούν. Με το μοναδικό ρωμαλέο ύφος του, ο συγγραφέας εξετάζει διεξοδικά πολλά από αυτά τα γεγονότα που «δεν είναι πρέπον» να θίγονται. Από το ότι οι κυβερνήσεις είχαν επίγνωση πως οι βομβαρδισμοί θα κλιμάκωναν τις σερβικές θηριωδίες μέχρι το ότι για χάρη του πολέμου πήγαν χαμένες πάμπολλες ευκαιρίες διπλωματικής επίλυσης του ζητήματος. Είναι δε τόσα πολλά αυτά τα γεγονότα, ώστε να δικαιολογούν ολόκληρο κεφάλαιο υπό τον τίτλο: «Το σύνδρομο της άρνησης». Δοκιμασίες απαραίτητες ώστε να μην διασαλεύεται η επίσημη εκδοχή της πραγματικότητας.
1. «Εν ονόματι των αρχών και των αξιών»
2. Πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών
3. Μια αποτίμηση των ανθρωπιστικών προσθέσεων
Α. Η σφαγή του Ρασκάκ: «Η περιγραφή των ωμοτήτων ήταν το έναυσμα για την αντίσταση»
Β. Οι ανθρωπιστικές ανησυχίες στη δεκαετία του 1990: Ένα μικρό δείγμα
Γ. «Ανθρωπιστική επέμβαση»
4. Το σύνδρομο της άρνησης
5. Το ιστορικό των διπλωματικών διαπραγματεύσεων
6. Γιατί βία;
7. Η παγκόσμια τάξη και οι κανόνες της
Εκ των υστέρων
Σημειώσεις
Ευρετήριο
Έντ Χάλτερ, Scripta 2008, Μετάφραση Νεκτάριος Καλαιτζής, σελ.456 (14*21) Μαλακό Εξώφυλλο, Άριστη κατάσταση
Αλλάζουν τα βιντεοπαιχνίδια τον τρόπο που μια νέα γενιά βλέπει τον πόλεμο; Γεμάτα όπλα υψηλής τεχνολογίας, ηρωικούς στρατιώτες της ερήμου και τρομοκρατικά σενάρια αντλημένα από τους τίτλους των τελευταίων ειδήσεων, τα σύγχρονα, καθ’ υπερβολήν ρεαλιστικά βιντεοπαιχνίδια έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη στρατιωτικοποίηση της ποπ κουλτούρας. Πώς αυτό το κάποτε αθώο ψυχαγωγικό μέσο -που σήμερα συναγωνίζεται το Χόλιγουντ σε δημοτικότητα- ενεπλάκη τόσο βαθιά στην προσπάθεια της Αμερικής να κατισχύσει σε μια νέα παγκόσμια σύρραξη;
Με εμπεριστατωμένη ανάλυση της μακραίωνης σχέσης που συνδέει τα παιχνίδια με τη στρατιωτική κουλτούρα, από τα πρώτα παιχνίδια που αναπαρέστησαν τον πόλεμο στους αρχαίους πολιτισμούς μέχρι την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών ως στρατιωτικών εργαλείων κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και την πρόσφατη σοδειά των χρηματοδοτούμενων από το Πεντάγωνο πολεμικών βιντεοπαιχνιδιών, των ακριβοσχεδιασμένων εμπορικών τίτλων και κάποιων ανατρεπτικών εναλλακτικών προσπαθειών.
“Για περισσότερα από 40 χρόνια στην αναζήτηση του καλού βιβλίου”
Ψάχνετε κάποιο βιβλίο και δεν το βρίσκετε; Επικοινωνήστε μαζί μας. Έχουμε διαθέσιμους αμέτρητους τίτλους από την ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία καθώς και άλλα συλλεκτικά αντικείμενα.
